Η αυταρέσκεια της Κίνας και το όπιο

Αυτή τώρα στον 18ο αιώνα, η Κίνα είναι δυνατή, αλλά με τον παλιό τρόπο που ξέρει, τα μεγάλα κρατικά μονοπώλια. Η Κίνα είχε πορευτεί στη ζωή της με μεγάλα κρατικά μονοπώλια και αυστηρότητα στον έλεγχο των εμπορευμάτων. Ήταν παραγωγική χώρα. Τον 18ο αιώνα λοιπόν η Κίνα έχει μια αυταρέσκεια.

Δεν έχει καταλάβει ακόμα πώς κάπου αλλού στη Γη, κάποιες χώρες πολύ πιο μικρές από εκείνη, πάρα πολύ πιο μικρές από εκείνη, έχουν δημιουργήσει τέτοιες δομές και έχουν τέτοιες λειτουργίες που τις κάνουν πανίσχυρες. Είναι αλαζονική. Οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Ολλανδοί και από πίσω και οι Πορτογάλοι, που πια έχουν χάσει τον δυναμισμό τους, προσπαθούν να αλλάξουν τη στάση της Κίνας απέναντι στο εμπόριο και να πείσουν την Κίνα ότι πρέπει να ανοιχτεί στο εμπόριο, γιατί εκείνοι πιστεύουν στην ελεύθερη οικονομία και στο ελεύθερο εμπόριο.

Γίνονται διαβήματα, οι έμποροι ζητούν ακρόαση, στέλνονται επιστολές από τον βασιλέα της
Γαλλίας, της Αγγλίας μήπως και ο αυτοκράτορας της Κίνας αλλάξει γνώμη και στάση. Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έστειλε το 1793 ο Κινέζος αυτοκράτορας στον βασιλιά της Αγγλίας, το 1793 στον βασιλιά της Αγγλίας Γεώργιο Γ’, ο οποίος βασιλιάς της Αγγλίας του έστειλε επιστολή λέγοντάς του, ανάμεσα στα άλλα: «Μεγαλειότατε ανοίξτε το εμπόριό σας, θα είναι προς ωφέλεια και των δύο πλευρών». Και ο Κινέζος αυτοκράτορας του απάντησε ως εξής: «Όπως θα διαπίστωσε και ο πρεσβευτής σας, διαθέτουμε τα πάντα. Κατά συνέπεια, ουδεμία ανάγκη υφίσταται να εισαγάγουμε προϊόντα κατασκευασμένα στο εξωτερικό από βαρβάρους, σε βάρος της δικής μας παραγωγής».

Στον 18ο αιώνα η Κίνα έμοιαζε να είναι γίγαντας, όμως στον 19ο αιώνα η Κίνα θα ζήσει όλα τα δεινά και στο τέλος αυτού του 19ου αιώνα πλέον θα έχει καταλάβει ποιος είναι ο ισχυρός της Γης. Επειδή οι Δυτικοί δεν έχουν αποτελέσματα κι έτσι οι Άγγλοι σκέφτονται κάτι απλούστερο, να εκβιάσουν τα πράγματα.

Οι Άγγλοι έχουν στη διάθεση τους μεγάλες ποσότητες οπίου. Διότι καθώς ελέγχουν την Ινδία και το τμήμα της Βιρμανίας και τμήμα της Ινδοκίνας και τα έχουν μετατρέψει σε αποικίες και τα μετατρέπουν σε όλον τον 19ο αιώνα, έχουν στη διάθεση τους μεγάλες ποσότητες οπίου. Το όπιο ήταν βαρύ ναρκωτικό. Μπορούσε να το πίνει κανείς για να πάει σε άλλες διαστάσεις. Βέβαια χρησιμοποιούνταν κυρίως ως θεραπευτικό, αλλά και ως ναρκωτικό σε περιστάσεις βαριών ασθενειών και εξήγετο στην Ευρώπη με αυτή τη διάσταση.

Στην περιοχή όμως της νοτιοανατολικής Ασίας, στην Κίνα, στην Ινδοκίνα και ιδιαίτερα στην Ινδοκίνα, το όπιο χρησιμοποιούνταν πολύ σαν ναρκωτικό και υπήρχαν οπιοποτεία, πώς λέμε καφενείο σήμερα. Στην Κίνα, οι αυτοκράτορες της Κίνας είχαν μια πολιτική απέναντι στο όπιο: ότι κάθε χρόνο θα εισάγονται στην Κίνα τόσοι τόνοι οπίου για φαρμακευτική χρήση. Εξ αυτού, ήταν πολύ αυστηρές οι προδιαγραφές εμπορίου αυτού του συγκεκριμένου προϊόντος.

Οι Άγγλοι αρχίζουν να ασκούν λαθρεμπόριο οπίου. Φορτώνουν τα πλοία τους από την περιοχή
της Ινδίας και της Βιρμανίας, κάνουν τον κύκλο της Ινδοκίνας, φτάνουν στην Κίνα και εκεί συνδυάζονται με λαθρέμπορους Κινέζους, δίνουν σημείο συνάντησης εκτός λιμανιών ώστε να μην υπάρχει έλεγχος και τελωνεία κ.λπ. Γιατί στην Κίνα υπήρχε τελωνειακός έλεγχος, τελωνειακοί υπάλληλοι, κανόνες. Αυτά τα παρακάμπτουν με λαθρεμπόριο και αρχίζουν και εξάγουν στην Κίνα
μεγάλες ποσότητες οπίου.

Αρχίζει η Κίνα ξαφνικά να καταλαβαίνει ότι κυκλοφορεί πολύ περισσότερο όπιο από ό,τι συνήθως, ανησυχούν οι αρχές, το μεταφέρουν στους ανωτέρους τους και φτάνει και στα αυτιά του αυτοκράτορα ότι κάτι συμβαίνει, το όπιο υπάρχει στην Κίνα σε μεγάλες ποσότητες. Ο αυτοκράτορας διατάσσει εγρήγορση, διπλασιάζονται οι έλεγχοι σε πολλά σημεία των παραλίων και της κίνησης των πλοίων και κάποια στιγμή κοντά στο 1839 γίνεται κατανοητό ότι αγγλικά πλοία κάνουν λαθρεμπόριο.

Συλλαμβάνονται οι καπετάνιοι, κατάσχονται τα προϊόντα, κατάσχεται από τις αποθήκες των αγγλικών σημείων όπιο, η Αγγλία γίνεται έξω φρενών, δημιουργεί διπλωματικό επεισόδιο, καταγγέλλει την Κίνα ότι βλάπτει την Αγγλία και τους ναυτικούς της κ.λπ. και στην ουσία προκαλεί πόλεμο. Το 1839 ξεκινά πόλεμος ο οποίος διαρκεί μέχρι το 1842 και ονομάζεται «ο Α΄ Πόλεμος
του Οπίου». Η Κίνα δεν έχει υπολογίσει ούτε στο ναυτικό της Αγγλίας, ούτε στον εξοπλισμό των ναυτικών πλοίων της Αγγλίας, ούτε ότι τα πλοία της Αγγλίας ήταν πλέον ατμόπλοια, ούτε τα κανόνια τα οποία είχανε πάνω τα πλοία και βέβαια και τις άπειρες δυνατότητες των Εγγλέζων να φέρνουν στρατεύματα από την Ινδία που είχαν σύνορα με την Κίνα.

Αποτέλεσμα ήταν να ηττηθεί η Κίνα κατά κράτος στον Α΄ Πόλεμο του Οπίου και το 1842 η Κίνα αναγκάζεται να παραχωρήσει στην Αγγλία το Χονγκ Κονγκ, το οποίο η Αγγλία κατείχε μέχρι πρόσφατα, μέχρι το 1996. Έτσι η Αγγλία επιτυγχάνει να κερδίσει όχι μόνο το Χονγκ Κονγκ αλλά και πρόσβαση σε έναν ακόμα αριθμό λιμανιών, στα οποία της δόθηκε η δυνατότητα να εμπορεύεται με πολύ καλύτερες συνθήκες από αυτές που επικρατούσαν πριν.