Στη δεκαετία του 1920, μετά από μεγάλη διάρκεια αναταραχών, η Κίνα μοιάζει να έχει ξαναενωθεί και να μπαίνει σε φάση ανάπτυξης και επίλυσης ζητημάτων. Μέσα στα πλαίσια αυτά, ο Τσιάνγκ Κάι Σεκ, ο οποίος θεωρεί βέβαιη τη σύγκρουσή του με τους κομμουνιστές και ότι θα υπάρξει εμφύλιος πόλεμος, παίρνει μία απόφαση που θα αποδειχθεί τελικά μοιραία για εκείνον.
Πιστεύει ότι είναι καλό να ξεκαθαρίσει το πεδίο της Κίνας από τους κομμουνιστές τώρα, για να
προφυλάξει την Κίνα από έναν βαρύ εμφύλιο πόλεμο αργότερα. Έτσι, το 1927 εκδηλώνονται ευρείας κλίμακας δράσεις, σφαγής κομμουνιστών και διωγμών των κομμουνιστών, οι οποίοι όμως αντέχουν και ένα τους κομμάτι συγκεντρώνεται σε μια περιοχή βόρεια και ανατολικά της Καντόνας,
εδώ στην περιοχή του Φουκιέν, όπου και δημιουργούν εκεί έναν δικό τους χώρο ελέγχου, ένα μικρό κράτος, το οποίο όμως είναι θνησιγενές διότι ο Τσιάνγκ Κάι Σεκ είναι ισχυρός, σαφώς ισχυρότερος από τους κομμουνιστές.
Οι κομμουνιστές διαφεύγουν στα όρη της Κίνας και σταδιακά μετακινούνται προς τον Βορρά. Η πορεία αυτή των κομμουνιστών λέγεται «Μεγάλη Πορεία», η οποία στην ουσία συνέβη τη δεκαετία του ’30. Η Μεγάλη Πορεία είχε στοιχεία ηρωισμού βεβαίως, διότι οι κομμουνιστές κινήθηκαν επάνω στα βουνά, με ελάχιστο εξοπλισμό -πολλοί από αυτούς χωρίς καν παπούτσια- πάνω στους βράχους, πάνω στους πάγους.
Η Μεγάλη Πορεία κύριο στόχο είχε τη μετακίνηση των κομμουνιστών από τον Νότο προς τον Βορρά, όπου και έρχονται σε επαφή με τους χωρικούς, τους μιλούν για το όραμά τους, για μια Κίνα στην οποία δεν θα υπάρχει ιδιοκτησία, θα μοιράζονται τα αγαθά ο καθένας ανάλογα με τις ανάγκες του, προπαγανδίζουν τη δημιουργία κοινοκτημονικών καταστάσεων στην ύπαιθρο και σε κάποιες περιοχές την εφαρμόζουν κιόλας.
Η Βόρεια Κίνα είναι ταραγμένη διότι τη δεκαετία του ’30 ήδη οι Ιάπωνες έχουν καταλάβει τη Μαντζουρία και βρίσκονται πολύ κοντά στην Κίνα, το δε 1937 μπαίνουν μέσα στην Κίνα, από Βορρά προς Νότο. Στη βόρεια Κίνα οι κομμουνιστές έχουν προνομιακή θέση, διότι έχουν
μετακινηθεί από τον Νότο προς τον Βορρά, κατά κύριο λόγο. Στον Βορρά φυσικά, υπάρχουν και άνθρωποι της Κουομιτάνγκ και της κεντρικής διοίκησης, διότι η Κίνα διοικείται από την Κουομιτάνγκ. Οι κομμουνιστές όμως, και ο Μάο κάνουν επιτυχημένη προπαγάνδα ανάμεσα στους χωρικούς, κερδίζουν οπαδούς και βέβαια, όταν μπαίνουν οι Ιάπωνες και πράττουν τα όργια βίας τα οποία έπραξαν, οι κομμουνιστές πολεμούν εναντίον τους όπως πολεμά και ο μέσος Κινέζος, όπως πολεμά και ο Τσιάνγκ Κάι Σεκ.
Οι κομμουνιστές, λόγω του ότι και αυτοί πολεμούν και είναι μπροστά σε αυτή τη μάχη επίσης, κερδίζουν εντυπώσεις ανάμεσα στους Κινέζους, ότι πρόκειται για πατριώτες οι οποίοι πονούν τον τόπο τους και έχουν αυτές τις ιδέες, που γίνονται από αρκετούς αποδεκτές. Αυτή η πραγματικότητα θα διαρκέσει στην Κίνα μέχρι το 1945.
Το 1945 τελειώνει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Σας θυμίζω ότι μπαίνοντας οι Γιαπωνέζοι το 1937 στην Κίνα, στην ουσία ξεκινάει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Οι Ιάπωνες, επειδή από το 1943 άρχισε η
θέση τους να γίνεται δεινή στον Ειρηνικό ωκεανό κατά τη σύγκρουσή τους με τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, δεν αντέχουν πια να κρατούν σημαντικά στρατεύματα σε άλλες περιοχές. Πρέπει να τα ρίξουν στις μάχες του Ειρηνικού ενάντια στους Αμερικανούς.
Έτσι, από το ‘43 και μετά μειώνουν τα στρατεύματά τους στην Κίνα. Έτσι, ο πόλεμος εναντίον των Ιαπώνων γίνεται πιο εύκολος για τους Κινέζους όλων κομμάτων και των αποχρώσεων. Και τελικά, όταν οι Ιάπωνες συντρίβονται το 1945 οριστικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, μέσα στην ίδια την Ιαπωνία και η Ιαπωνία αναγκάζεται να δηλώσει ότι παραδίδεται άνευ όρων στις Ηνωμένες Πολιτείες, στην Κίνα πρόκειται να συμβεί ανοικτός πόλεμος μεταξύ της Κουομιτάνγκ -δηλαδή, των δυνάμεων του Τσιάνγκ Κάι Σεκ, της επίσημης Κίνας- και των Κινέζων κομμουνιστών, οι οποίοι στο μεταξύ έχουν ενισχυθεί και αυξηθεί.
Έτσι, 1946-1949 στην Κίνα θα γίνει εμφύλιος, ένας σκληρότατος πανκινεζικός εμφύλιος πόλεμος. Ξανακαίγεται η χώρα από άκρη σε άκρ. Στον αυτόν τον εμφύλιο νικητές θα αναδειχθούν οι κομμουνιστές. Έτσι, το 1949 στην πλατεία Τιεν Αν Μεν του Πεκίνου, μπροστά στα Απαγορευμένα Ανάκτορα, στην Απαγορευμένη Πόλη οι Κινέζοι ακούν τον Μάο Τσε Τουνγκ να αναγγέλλει την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Μέχρι σήμερα αυτό είναι το επίσημό της όνομα: Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, αυτός ο όρος «Λαϊκή Δημοκρατία» σημαίνει κομμουνιστικό καθεστώς. Και ξεκινά για την Κίνα μια νέα περίοδος, η περίοδος της κομμουνιστικής της διακυβέρνησης, η οποία διαρκεί μέχρι σήμερα.