Την περίοδο της δημοκρατίας οι εισαγόμενες θεότητες δεν αναγνωρίζονταν επίσημα αν και η λατρεία ξένων θρησκειών δεν απαγορευόταν στη Ρώμη. Η κατάσταση αυτή παρέμεινε ουσιαστικά αμετάβλητη τα πρώτα 200 χρόνια της αυτοκρατορίας. Τα επόμενα όμως χρόνια της αυτοκρατορικής περιόδου, λόγω των στενότερων δεσμών με τις διάφορες περιοχές της αυτοκρατορίας, παρατηρήθηκε αυξημένη τάση και μεταστροφή προς άλλες λατρείες και τελετουργικά. Μετά τον 3ο μ.Χ. αιώνα οι εισαγόμενες θεότητες σταδιακά άρχισαν να γίνονται αποδεκτές από την κρατική θρησκεία. Όσοι δεν κατάφερναν να βρουν παρηγοριά στις επίσημες θρησκευτικές πρακτικές, μπορούσαν να στραφούν προς τις διαδεδομένες μυστηριακές λατρείες που υπόσχονταν προσωπική λύτρωση και προστασία … Συνεχίστε να διαβάζετε το Εισαγόμενες θεότητες.