Εβραϊσμός

Ο εβραϊσμός έχει 20 περίπου εκατομμύρια πιστούς στη Γη, όσοι είναι οι Εβραίοι του κόσμου σήμερα. Επειδή ο χριστιανισμός και το Ισλάμ -που είναι οι ισχυρότερες θρησκείες του κόσμου- είναι εβραιογενείς, στην πράξη ο κάθε χριστιανός είναι και εβραίος και το ίδιο και κάθε μουσουλμάνος. Επομένως, αυτή η θρησκεία είναι σημαντικότατη γιατί έπαιξε ρόλο στις επόμενες θρησκείες που ήλθαν. Βέβαια, στην ίδια τη θρησκεία του εβραϊσμού, έπαιξε ρόλο ο ζωροαστρισμός.

Ο εβραϊσμός είναι μια αρχαιότατη θρησκεία. Είναι μονοθεϊστική θρησκεία, που πιστεύει ότι ο Θεός δημιούργησε τα πάντα και ότι είναι η δύναμη του «παντός». Είναι τόσο δυνατός, τόσο μεγάλος ο Θεός, που δεν μπορεί κανείς να τον περιγράψει. Η εβραϊκή θρησκεία είναι απόλυτα μονοθεϊστική και, εξ αυτού, όχι μόνο είναι ανεικονική, αλλά δεν περιγράφει τον Θεό, γιατί είναι πέραν του ανθρώπου να κατανοήσει αυτή την απόλυτη δύναμη του Θεού.

Δεν αναφέρει το όνομα του Θεού η εβραϊκή θρησκεία. Οι θρησκευόμενοι Εβραίοι χρησιμοποιούν άλλα προσωνύμια για να μιλήσουν για τον Θεό ή βάζουν κενό στο όνομα του Θεού. Τόσο πολύ μονοθεϊστές είναι, πιστεύοντας ότι δεν μπορεί ένα μικρό πλάσμα, που λέγεται άνθρωπος, να διανοηθεί να μιλήσει ή να κατανοήσει και να μεταφέρει τις συλλήψεις του για τον Θεό.

Η εβραϊκή θρησκεία στηρίζεται στον απόλυτο μονοθεϊσμό και στηρίζεται επίσης σε άλλες τρεις έννοιες. Η πρώτη είναι η έννοια του προφήτη. Ο προφήτης είναι άνδρας, Εβραίος. Όλοι οι προφήτες των Εβραίων, της εβραϊκής θρησκείας, ήταν Εβραίοι και ήταν άνδρες και η έννοια του προφήτη είναι ότι: άνθρωποι, θνητοί, που γεννήθηκαν άνθρωποι και πέθαναν άνθρωποι, είχαν την τιμή να επιλεγούν από τον Θεό, για να τους μεταφέρει το θέλημά Του, ούτως ώστε εκείνοι στη συνέχεια να το διαδώσουν στους ανθρώπους. Ο Αβραάμ, δηλαδή, ο Ισαάκ κ.λπ. ήταν άνθρωποι. Άνθρωποι γεννήθηκαν, άνθρωποι πέθαναν, όμως έχει κανείς γι’ αυτούς τεράστιο σεβασμό, διότι επελέγησαν από τον Θεό με τα κριτήρια του Θεού για να μεταφέρουν το μήνυμά Του.

Μία ακόμη έννοια του εβραϊσμού είναι ότι οι Εβραίοι είναι ο περιούσιος λαός του Θεού, δηλαδή ο Θεός, ειδικά γι’ αυτούς, φρόντισε να τους στέλνει κάθε τόσο προφήτες, γιατί ο άνθρωπος είναι ένα ον που τείνει να ξεχνά, τείνει να παραβλέπει και ο Θεός χρειαζόταν κάθε τόσο να στέλνει και άλλον προφήτη.

Εκτός από τις έννοιες του προφήτη και του περιούσιου λαού, ο εβραϊσμός έχει και την έννοια του μεσσία. Τι είναι ο μεσσίας; Ο μεσσίας είναι προφήτης, αλλά είναι ο ύστατος προφήτης στον κύκλο των αιώνων, όταν θα έρθει η ώρα της τελικής Κρίσεως.Θα προετοιμαστεί αυτή η μεγάλη διαδικασία από έναν προφήτη, δηλαδή, άντρα, Εβραίο, θνητό -δεν θα είναι Θεός-, τον οποίο θα επιλέξει ο Θεός γι’ αυτό το μεγάλο έργο, να προετοιμάσει την ανθρωπότητα για την τελική Κρίση.

Αυτός ο μεσσίας θα μπορέσει να πετύχει στο έργο του με τον Λόγο Του, δηλαδή με όλη την πνευματικότητα που εμπεριέχει ο Λόγος, τον οποίο θα του έχει εμπνεύσει βεβαίως ο Θεός. Γι’ αυτό και εξάλλου οι χριστιανοί, ο χριστιανισμός, που είναι εβραιογενής θρησκεία, τον Ιησού τον ονομάζει «ο Λόγος του Θεού», ακριβώς διότι αυτή είναι εβραϊκή σύλληψη: ότι ο μεσσίας θα είναι «ο Λόγος του Θεού».

Οι Εβραίοι πιστεύουν ότι ο μεσσίας δεν έχει έρθει, τον περιμένουν, διότι στα ιερά τους κείμενα καταγράφεται ότι: όταν θα έρθει ο μεσσίας με τη βοήθεια του Θεού και τον Λόγο του Θεού, θα έρθει και η περίοδος της πλήρους αγάπης σε αυτόν τον κόσμο. Με την έλευση του μεσσία και με τη βοήθεια του Θεού, διά του Μεσσία, οι άνθρωποι θα πάψουν να μισούν ο ένας τον άλλον, θα πάψουν να φθονούν ο ένας τον άλλον, θα πάψουν να βλάπτουν ο ένας τον άλλον, θα υπάρχει απόλυτη αγάπη και συμπόνια και το ίδιο θα υπάρχει και στο ζωικό βασίλειο.

Και όπως χαρακτηριστικά γράφει η Παλαιά Διαθήκη: «όταν θα έρθει ο Μεσσίας και θα κάνει το έργο του, τότε θα κοιμάται αγκαλιά το λιοντάρι με το πρόβατο και ο άνθρωπος με το φίδι». Θα μπει δηλαδή όλη η Γη, όλη η πλάση σε απόλυτη αγάπη και ειρηνική συνύπαρξη. Αυτό δεν έχει γίνει μέχρι σήμερα, άρα οι Εβραίοι πιστεύουν ότι δεν έχει έλθει ο μεσσίας, αλλά τον περιμένουν. Τον περιμένουν καρτερικά. Ο Θεός θα κάνει αυτήν την επιλογή και θα έλθει η μεσσιανική περίοδος, όπως λένε.