Δυτική Ευρώπη

Η Δυτική Ευρώπη παράγει όλες τις ιδεολογίες πάνω στις οποίες θα κεντηθεί η εξέλιξη. Ο Διαφωτισμός, ο καπιταλισμός, ο κομμουνισμός και ο φιλελευθερισμός. Όλες οι ιδεολογίες, προέκυψαν από την ίδια πηγή: τη Δυτική Ευρώπη.

Η Δυτική Ευρώπη ήταν ο κεντρικός πόλος όλων των ωριμάνσεων και των συζητήσεων. Η Δυτική Ευρώπη, και αργότερα και οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής που είναι παράρτημα των πολύ επιτυχημένων χωρών της δυτικής Ευρώπης, δηλαδή της Αγγλίας κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως της Γαλλίας, η Βόρεια Αμερική.

Στην αρχαιότητα δημιουργήθηκε η Δυτική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, για τη διάλυση αυτοκρατορίας, έπαιξε ρόλο το γερμανικό στοιχείο, το οποίο ξανάρχισε να στήνει τη διαλυμένη Δυτική Ευρώπη με τα μεγάλα γερμανικά κράτη και κυρίως εκείνο του Καρλομάγνου. Στη διάρκεια αυτών των αιώνων, εκτός από τους διάφορους βάρβαρους λαούς που χτύπησαν την Ευρώπη και τη διέλυσαν και άλλαξαν και τη δημογραφία της, δημιουργήθηκε και ένα σύστημα εκμετάλλευσης της γης και πολιτικό σύστημα που ονομάζεται «φεουδαρχικό σύστημα».

Αυτό το φεουδαρχικό σύστημα στηριζόταν στην εκμετάλλευση της γης και στη δημιουργία ενός κάποιου κλίματος ασφάλειας και για τους αγρότες και για τους φεουδάρχες, με κύριο μέσο τη χρήση των ενόπλων τους, που ήταν οι ιππότες. Αυτό το σχήμα είναι ένα σχήμα μιας περιόδου η οποία
έχει διαλυμένη ή πάρα πολύ αδύναμη την αστική της οικονομία, καθώς τα χτυπήματα των
Αράβων στη Μεσόγειο, οι επιδρομές των Βίκινγκς στη Βαλτική, στη Βόρεια Θάλασσα και στον Ατλαντικό Ωκεανό, οι επελάσεις των Τούρκων στα ανατολικά είχαν δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην κίνηση του θαλασσίου εμπορίου.

Όλα αυτά μαζί έπνιγαν την οικονομία της Δυτικής Ευρώπης μέχρι περίπου το 1000-1100, που ακόμα συνεχίζονται οι δράσεις των Βίκινγκς, καθώς λαμβάνουν χώρα και οι τελευταίες δράσεις των ανθρώπων της στέπας, τουλάχιστον ως προς τη δυτική Ευρώπη.

Όμως μετά το 1100, και κυρίως στον 12ο, 13ο και 14ο αιώνα, η Ευρώπη μπαίνει σε μια πορεία ηρεμίας, ιδίως η δυτική Ευρώπη. Καθώς οι Βίκινγκς σταματούν να είναι τόσο πια επιθετικοί και σταδιακά σταματούν πλέον τις δράσεις τους, εγκαθίστανται ξανά στις περιοχές από τις οποίες είχαν ξεκινήσει και δημιουργούν περίπου τα κράτη που σήμερα είναι η Δανία, η Σουηδία και η Νορβηγία.

Από την άλλη πλευρά ηρεμούν και οι θάλασσες. Η Μεσόγειος αποκτά ξανά ελευθερία δράσεως, διότι οι Άραβες οι οποίοι είχαν κατακτήσει στον 9ο αιώνα την Κρήτη, την Κύπρο, όλα τα μεγάλα νησιά της Μεσογείου (Σικελία, Κορσική κ.λπ.), απομακρύνονται και επομένως ανοίγει η θάλασσα στο εμπόριο.

Από αυτές τις καινούριες δυνατότητες που δίδονται εκεί μετά το 1100, θα επωφεληθούν οι στεριανοί και οι ναυτικοί έμποροι. Οι έμποροι της ξηράς δεν είναι ακόμη κάτι σπουδαίο, αλλά καθώς αρχίζει να γίνεται κατανοητό ότι έπαψε η μεγάλη ανασφάλεια, οι άνθρωποι στα διάφορα φέουδα, που είχαν συνηθίσει να είναι συνεχώς τρομαγμένοι και να περιμένουν και πολλές φορές να γίνονται επιδρομές κάποιων ληστών, που ήταν μέσα στη ζωή τους, που τους είχαν ρημάξει τη ζωή τους για τόσους αιώνες, τώρα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι δεν είναι τόσο επικίνδυνα τα πράγματα. Αρχίζουν να έχουν μεγαλύτερη εμπορική δραστηριότητα.

Οι χώροι, οι οποίοι βοήθησαν την ανάκαμψη του εμπορίου στη δυτική Ευρώπη ήταν κυρίως οι εμποροπανηγύρεις, οι θρησκευτικές εμποροπανηγύρεις, διότι υπήρχε η συνήθεια σε διάφορες γιορτές αγίων, εκεί επειδή μαζεύονταν άνθρωποι για να τιμήσουν την τάδε αγία ή τον τάδε άγιο, να μαζεύονται απέξω από την εκκλησία, να γίνεται ένα μικρό παζαράκι.

Σταδιακά, λοιπόν, αυτές οι θρησκευτικές εμποροπανηγύρεις θα γίνουν ο μοχλός γύρω από τον οποίον θα βελτιωθεί η οικονομία και θα αρχίσει να κινείται η οικονομία, η οποία στη στεριά μπορεί πια να είναι πιο άνετη στο να κινηθεί, από το γεγονός ότι και οι δρόμοι γίνονται πιο ασφαλείς. Καθώς αισθάνονται ότι υπάρχει βελτίωση της κατάστασης, οι άνθρωποι παίρνουν τα παλιά μονοπάτια.

Αρχίζουν να βελτιώνονται οι συνθήκες ταξιδιού. Διορθώνεται το πεσμένο γεφύρι, γίνονται έργα τα οποία βοηθούν τη μικρή κινητικότητα σε τοπικό επίπεδο, που σταθερά το ένα μετά το άλλο βοηθούν τον εμπορευόμενο να βγει στον δρόμο και κάτι να πουλήσει και βεβαίως να στοχεύσει σε κάποια εμποροπανήγυρη.

Έτσι ανακάμπτει σιγά σιγά το εμπόριο. Αλλά η ζώνη στην οποία το εμπόριο ανακάμπτει δυναμικότερα είναι η θαλάσσια ζώνη, γιατί το εμπόριο της θάλασσας είναι πιο εύκολο από το εμπόριο της στεριάς, καθώς στη στεριά υπάρχουν οι κίνδυνοι των ζώων, των ληστών, το κακοτράχαλο του εδάφους, η πολιτική περιπλοκότητα. Η θάλασσα είναι πιο ενιαία και έτσι η ανάκαμψη της θάλασσας θα γίνει με πιο πλήρη τρόπο και πιο αποφασιστικά και ολοκληρωμένα από εκείνη της στεριάς.