Το δουλεμπόριο άρχισε τον 16ο αιώνα μ.Χ., φορτώνονταν πλοία και οδηγούνταν πλέον δούλοι προς τις νεοανακαλυφθείσες περιοχές της Αμερικής. Η Βραζιλία είναι πορτογαλική. Εκεί χρειάζονται δούλοι. Και στην Καραϊβική, γιατί εκεί στήθηκαν φυτείες ζαχαροκάλαμου που είχαν ανάγκη από εργατικά χέρια.
Οι μαύροι δούλοι της Αφρικής είχαν ανοσία στην ελονοσία, στον κίτρινο πυρετό. Στις πατρίδες τους ήταν ενδημικός ο κίτρινος πυρετός, η ελονοσία, το σώμα τους είχε συνηθίσει σε αυτές τις ασθένειες και έτσι δεν ήταν τόσο βαριές όσο για τους Ευρωπαίους. Έτσι, φέρνοντας μαύρους δούλους στις φυτείες περιοχών στις οποίες ενδημούσαν αυτές οι ασθένειες στην Αμερική, που όμως οι Ευρωπαίοι εκεί πέθαιναν, επειδή το σώμα τους δεν τις γνώριζε αυτές τις ασθένειες, οι μαύροι δούλοι ήταν πολύ καλή εργατική δύναμη γιατί δεν πέθαιναν εύκολα. Και έτσι τους έφερναν, ξανά και ξανά, για να ενισχύουν την παραγωγική δραστηριότητα.
Οι Ευρωπαίοι δεν έμπαιναν εκείνοι μέσα στη ζούγκλα, στις φυλές, για να συλλάβουν μαύρους δούλους και να τους φορτώσουν στα πλοία. Έκαναν συμφωνίες με τους δουλεμπόρους, τους Αφρικανούς των δουλεμπορικών φυλών. Και έτσι λειτούργησε το εμπόριό τους. Το ξεκίνησαν οι Πορτογάλοι, αλλά μπήκαν πολύ δυναμικά σε αυτό και οι Ισπανοί και οι Γάλλοι και οι Άγγλοι και οι Ολλανδοί στους αιώνες που ακολούθησαν.
Το δουλεμπόριο διήρκησε πάνω από τριακόσια χρόνια στην ευρωπαϊκή πλευρά, η ευρωπαϊκή πλευρά του δουλεμπορίου. Το αραβικό δουλεμπόριο μέχρι τον 20ό αιώνα συνεχιζόταν. Το δουλεμπόριο των Ευρωπαίων σταμάτησε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Η Βρετανία το σταμάτησε το 1833. Η Βρετανία υπήρξε η πιο μεγάλη δουλεμπορική, τελικά, δύναμη, γιατί η Αγγλία
υπερείχε όλων τελικά, κατάφερε να υπερέχει όλων σε όλα και στο δουλεμπόριο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής είχαν δουλεμπόριο μέχρι το 1865, δηλαδή με το τέλος του Εμφυλίου Πολέμου, δηλαδή μέχρι το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα μ.Χ.
Οι μεσίτες, οι ντόπιοι δουλέμπορι έφερναν τον αριθμό των δούλων που επιθυμούσαν, την εποχή που επιθυμούσαν, στοίβαζαν τους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους σε αποθήκες, δηλαδή στα λιμάνια ήταν χτισμένες αποθήκες Πορτογάλων, Ισπανών, Γάλλων, Άγγλων εμπόρων και όταν έρχονταν τα πλοία φορτώνονταν και έφευγαν. Και απλώς ο Ευρωπαίος δουλέμπορος πλήρωνε στον μεσάζοντα το αντίστοιχο ποσό.
Οι άνθρωποι αυτοί θα περάσουν από τρομερές δοκιμασίες αφού στοιβαχθούν στα αμπάρια των πλοίων. Και μια από τις φοβερές δοκιμασίες είναι ότι ο κάθε έμπορος θα μαρκάρει, όπως κάνουμε στα ζώα, με καυτό σίδερο τον κάθε δούλο, άντρα ή γυναίκα, για να είναι φανερό τινός είναι ο τάδε δούλος, να μην μπερδευτεί το εμπόρευμα μέχρι τέλους του κύκλου της πώλησης στα δουλεμπορικά σημεία.
Κυκλοφορούσαν φυλλάδια βοηθητικά για τη δράση των εμπόρων, για διάφορα εμπόρια και υπήρχε και για τον καλό δουλέμπορο ένα. Δεν είχε ηθικό πρόβλημα ο δουλέμπορος. Ούτε ο Πορτογάλος, ούτε ο Ισπανός, ούτε ο Γάλλος, ούτε ο Άγγλος. Αντιμετώπιζε τους δούλους σαν προϊόν, σαν μην είχαν ψυχή, σαν να μην υπήρχαν.
Υπολογίζεται ότι στη διάρκεια των αιώνων, μεταξύ του 1500 περίπου μέχρι το 1850, μόνο από τη δυτική πλευρά, της Αφρικής κυρίως προς την Αμερική, Κεντρική και Νότια και αργότερα, βέβαια, στη Βόρεια Αμερική, όπου χρειάστηκαν οι μαύροι δούλοι πάρα πολύ στα βαμβακοχώραφα των Βρετανών στις αποικίες που έστησαν στις ανατολικές ακτές, μεταφέρθηκαν περίπου 11,5 εκατομμύρια δούλοι και υπολογίζεται ότι περίπου 2 εκατομμύρια επιπλέον πρέπει να πέθαναν στο ταξίδι. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη βίαιη μετακίνηση στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Αυτοί οι μαύροι δούλοι άλλαξαν και τη δημογραφία της αμερικανικής ηπείρου, η οποία απέκτησε νέγρους κατοίκους, της νεγροειδούς φυλής. Και σήμερα, κυρίως στη Βραζιλία από τη Νότιο Αμερική, αλλά βέβαια στη Βόρεια Αμερική, στις Ηνωμένες Πολιτείες κυρίως και τον Καναδά δευτερευόντως, υπάρχει ένα ποσοστό μαύρων που είναι κοντά στο 20% με 25% του πληθυσμού. Αυτοί προέρχονται από αυτές τις δουλεμπορικές πραγματικότητες.