Η Βαβυλώνα καταστράφηκε από τον Σεναχερίμπ το 689π.Χ. Η πόλη ανοικοδομήθηκε μερικώς από τους διαδόχους του Ασαρχαδών και του Ασσουρμπανιπάλ, παραμένοντας όμως πάντα υπό την κυριαρχία των Ασσυρίων ηγεμόνων είτε επειδή σε ορσιμένες φάσεις κατακτήθηκε απευθείας είτε επειδή κυβερνήθηκε από ηγεμόνες πιστούς στην κεντρική κυβέρνηση.
Η αρχή της βαβυλωνιακής εξέγερσης συνέπεσε με την άνοδο στο θρόνο του Ναβοπολασάρ, πρώτου Χαλδαίου ηγεμόνα, εντούτοις η πρώτη ουσιαστική αλλαγή που επέφερε σημειώθηκε το 612π.Χ. με την καταστροφή της Νινευί και την επικράτηση της δυναστείας των Χαλδαίων σε μια τεράστια περιοχή που κάποτε βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Ασσυρίων.
Με τον μεγάλο ηγεμόνα Ναβουχοδονόσορα Β’ η Βαβυλώνα γνώρισε εντυπωσιακή άνθηση και έγινε η μεγαλειώδης πρωτεύουσα του βασιλείου που τόσο πολύ δοξάστηκε στις αρχαίες πηγές. Η πόλη περιβαλλόταν από τείχη. Τα προϋπάρχοντα θρησκευτικά κτίρια της αναπαλαιώθηκαν και παράλληλα κατασκευάστηκαν καινούργια.
Ανάμεσα τους ξεχωρίζει η μνημειώδης πύλη της Ιστάρ. Η πύλη είναι τοποθετημένη στο τέλος της πομπικής οδού και χωριζόταν σε δύο εισόδους, διαφορετικών διαστάσεων, που αντιστοιχούν στις δύο σειρές τειχών που περιέβαλλαν την πόλη. Εκατέρωθεν της πύλης υπήρχαν πύργοι με οδοντωτές επάλξεις, που ήταν πλήρως καλυμμένοι με εφυαλωμένες πλίνθους που παρουσίαζαν κλιμακωτές απεικονίσεις ζώων. Εκτός από τον ταύρο εδώ εμφανιζόταν και ιερός δράκος του Μαρδούκ, που είχε κεφάλι και ουρά φιδιού, πίσω πόδια λιονταριού και μπροστινά αρπακτικού πουλιού. Κατά μήκος της πομπικής οδού υπήρχαν φιγούρες λιονταριών των ιερών ζώων της Ιστάρ.
Ανάμεσα στην πύλη και στο κομμάτι του Ευφράτη που διέσχιζε την πόλη υψωνόταν το παλάτι του Ναβουχοδονόρα Β’, που αποτελούνταν από πέντε αλλεπάλληλες αυλές. Στην κεντρική αυλή βρισκόταν η τεράστια αίθουσα του θρόνου, διακοσμημένη με υπέροχες τοιχογραφίες από εφυαλωμένες και σμαλτωμένες πλίνθους, που απηχούσε το μεγαλείο της αυλής του ηγεμόνα.
Πιθανώς μια ανάλογη διακόσμηση με εφυαλωμένες πλίνθους υπήρχε και στο μεγάλο ζιγκουράτ. Γνωστό από τη βιβλική αφήγηση του Πύργου της Βαβέλ, αλλά και από την λεπτομερή περιγραφή του Ηροδότου, το ζιγκουράτ αυτό θα πρέπει να είχε μεγαλύτερο ύψος σε σχέση με τα παλαιότερα ζιγκουράτ της Ουρ και της Ουρούκ.
Ένα άλλο μεγάλο συγκρότημα που αναφέρεται στις αρχίες πηγές και θεωρείται ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου είναι οι Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας. Υπάρχει διαφωνία στους ερευνητές όσον αφορά στους Κήπους αυτούς. Άλλοι υποστηρίζουν ότι βρέθηκαν τα θεμέλια τους, άλλοι υποστηρίζουν ότι οι Κήποι ήταν μαγαζιά του παλατιού.
Οι εικαστικές δημιουργίες της περιόδου δεν ανταποκρίνοται στην μεγαλοπρέπεια της νεοβαβυλωνιακής αρχιτεκτονικής. Οι καλλιτεχνικές μαρτυρίες της εποχής περιορίζονται σε ορισμένες στήλες από τη βασιλεία του Ναβονίδη, καθώς και σε μια σειρά σφραγίδων στις οποίες παρατηρούνται πιο περιορισμένη θεματολογία και πιο έντονος σχεδιασμός. Εντοπίζεται ένα είδος σφραγίδας με αρκετά κατώτερες ποιοτικά απεικονίσεις που περιλαμβάνουν μια φιγούρα μπροστά σε ένα ιερό διακοσμημένο με θεϊκά σύμβολα. Επί Ναβουχοδονόσορα πραγματοποιήθηκαν στην Ουρ οι τελευταίες αρχιτεκτονικές προσθήκες, ενώ ο τελευταίος Βαβυλώνιος ηγμόνας ο Ναβονίδης περιορίστηκε στην αναστύλωση του ζιγκουράτ του Νάνα.
Το 539π.Χ, με την θριαμβευτική είσοδο των Περσών στο παιχνίδι υπό την ηγεσία του Κύρου και με την πτώση της βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας, άρχισε μια περίοδος σταδιακής παρακμής και για την πόλη της Ουρ, η οποία έπειτα από μερικές δεκαετίες εγκαταλείφθηκε, γεγονός που πιθανόν να οφείλεται και στην διαρκώς αυξανόμενη ξηρασία της περιοχής, λόγω της εκτροπής του Ευφράτη και της σταδιακής βύθισης του Περσικού Κόλπου.
Με πληροφορίες από: nationalgeographic