Στη Ρωσία ορισμένοι έλεγαν ότι η μάγισσα βέντμα προερχόταν από την Ουκρανία και σταδιακά εξαπλώθηκε και «μόλυνε» όλη την Ρωσία. Αν και ο όρος βέντμα δεν ήταν άγνωστος στον Βορρά, η αρνητική χρήση της μαγείας γινόταν κυρίως είτε από τον κολντούν (μάγο) ή το θηλυκό αντίστοιχό του, την κολντούνια.
Υπήρχαν δύο είδη βέντμα. Κάποιες ήταν μυθικά όντα με χαρίσματα που κληρονομούνταν από γυναίκα σε γυναίκα. Άλλες μάθαιναν τις πανουργίες τους υπηρετώντας τον Διάβολο, ή γινόμενες συντρόφισσες του. Εναλλακτικά, κληρονομούσαν τις δυνάμεις τους από μια βέντμα που πέθαινε ή μαθήτευαν για πολλά χρόνια. Τις περισσότερες φορές μια γυναίκα γεννημένη βέντμα δεν διέφερε ως προς την εμφάνιση από μια κανονική γυναίκα. Η υπερφυσική της καταγωγή μπορούσε να αποκαλυφθεί από μία μικρή γούνινη ουρίτσα που μεγάλωνε με τα χρόνια. Μερικές πηγές αναφέρουν ότι η βέντμα, όπως και ο κολντούν, είχε δύο σκιές ή ότι αν κοίταγες μέσα στα μάτια της θα έβλεπες τον κόσμο να αντανακλάται ανάποδα.
Υπήρχε διαφορά στον τρόπο που φαντάζονταν την βέντμα στη βόρεια και τη νότια Ρωσία. Αυτό θυμίζει την παρόμοια διάκριση μεταξύ των βορείων και των νοτίων ρουσάλκι. Στο νότο οι βέντμι ήταν νεαρές γυναίκες, όμορφς και ελκυστικές, ξυπόλητες και ελαφρά ντυμένες. Τα μαλλιά τους ανέμιζαν ξέπλεκα στους ώμους και ξεδιάντροπα ακάλυπτα. Τη νύχτα με τη βοήθεια κάποιου μαγικού φίλτρου ανέβαιναν τα μπουριά της εστίας καβάλα στις σκούπες τους από κλαδιά σημύδας, στα φτυάρια της φωτιάς ή στις τσιμπίδες για να παραβρεθούν σε οργιαστικά σαββατόβραδα στο Φαλακρό Βουνό κοντά στο Κίεβο.
Εναλλακτικά, μπορούσαν να αφήνουν πίσω τα σώματά τους και να πετούν με τη μορφή πεταλούδων ή σκόρων για να κάνουν σκανταλιές. Στο βορρά οι βέντμι σπάνια εμπλέκονταν σε σατανικά γλέντια. Προτιμούσαν να συναντιούνται στα σταυροδρόμια ή στα σύνορα μεταξύ των χωραφιών. Συνήθως ήταν γριές και άσχημες, καμπούρες ή αλλιώς παραμορφωμένες, χωρίς ερωτικά θέλγητρα.
Κοινό γνώρισμα όλων των βέντμι και κολντούνι ήταν η ικανότητα να μεταμορφώνονται και να μεταμορφώνουν τους άλλους. Ανάμεσα σε πολλά ζώα που σχετίζονται με τις βέντμι στις δοξασίες και τους μύθους για το μεταφυσικό ιδιαίτερη θέση έχει η καρακάξα. Σύμφωνα με έναν ιστορικό θρύλο ο Ιβάν ο Τρομερός, στην προσπάθεια του να ξεριζώσει τη μαγεία από την Ρωσία, διέταξε τη φυλάκιση όλων των ύποπτων γυναικών για μαγεία στη Μόσχα. Όπως όμως οι φλόγες κόρωναν και ο καπνός φούντωνε οι μάγισσες, η μία μετά την άλλη, μετατράπηκαν σε καρακάξες και πέταξαν μακριά από τον κίνδυνο. Σε όλη τη Ρωσία πίστευαν ότι μία καρακάξα μπορούσε να βλάψει ένα αγέννητο παιδί. Γι’ αυτό και οι έγκυες δεν έπρεπε να βγαίνουν από το σπίτι αν άκουγαν μία καρακάξα να κράζει.
Μερικοί μύθοι για τις βέντμι και κολντούνι είναι χρωματισμένοι με τις χριστιανικές έννοιες των «δαιμονικών» και «μαύρων» τεχνών. Οι βέντμι συγκατοικούν με τον Διάβολο κι εφαρμόζουν τα διαβολικά του έργα αργά τη νύχτα. Ο Διάβολος φροντίζει να μην μένουν ποτέ χωρίς προμήθειες και τους στέλνει τα διαβολάκια του για να τις βοηθούν σε όλες τις δουλειές.
Οι βέντμι και οι κολντούνι μπορούσαν να κάνουν κακό με πολλούς τρόπους. Με τις ματιές τους, με ξόρκια, με βότανα και ρίζες, με το να μαγεύουν αντικείμενα, με το να στέλνουν αρρώστιες και θανάτους με τον άνεμο. Μπορούσαν επηρεάσουν τα συναισθήματα των ανθρώπων, σπέρνοντας έρωτα ή μίσος παρά τη θέληση τους. Υπήρχαν και συγκεκριμένες δραστηριότητες που συνδέονταν με τις μάγισσες. Πείραζαν τα βοοειδή, άρπαζαν τα υγρά, κυρίως το γάλα, αλλά και τη βροχή και τη δροσιά, τις οποίες μετά τις σκόρπιζαν ως πλημμύρα ή χαλάζι, και κατέστρεφαν τα σπαρτά.
