Οι περισσότεροι Αφρικανοί στην Αμερική δεν απήχθησαν ούτε οδηγήθηκαν στη δουλεία με δόλιο τρόπο από λευκούς Ευρωπαίους. Ένα γράμμα που συντάχθηκε το 1700 από έναν πρώην δουλέμπορο περιγράφει τη διαδικασία: «Όχι λίγοι στη χώρα μας ανόητα φαντάζονται εδώ γονείς πουλάνε τα παιδιά τους, οι άνδρες τις γυναίκες τους και ο ένας αδελφός τον άλλον. Όμως αυτοί που πιστεύουν κάτι τέτοιο πλανώνται. Οι περισσότεροι δούλοι που μας προσφέρονται είναι αιχμάλωτοι πολέμου, που πουλιούνται σε μας από τους νικητές ως λάφυρα τους».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ο πιο πιθανός προορισμός για τους Αφρικανούς δούλους. Ο μεγαλύτερος αριθμός δούλων πωλούνταν στη Βραζιλία και τα νησιά παραγωγής ζάχαρης της Καραϊβικής. Από την αρχή του δουλεμπορίου μέσω του Ατλαντικού στα 1500, μέχρι την τελευταία γνωστή καραβιά, το 1866, μόνο το 6% των Αφρικανών πουλήθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Παραδόξως, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν η χώρα που πήρε το μεγαλύτερο αριθμό δούλων στον κόσμο κατά την έναρξη του Εμφυλίου Πολέμου το 1861.
Η πιο κοινή ασχολία των δούλων στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από το 1800 ήταν η καλλιέργεια καπνών, παρ’ όλο που οι Αφρικανοί χρησιμοποιούνταν συχνά σε ποικιλία ασχολιών, όπως η καλλιέργεια ρυζιού, η επεξεργασία ινδικού (λουλάκι για βαφές) και η εκτροφή βοοειδών. Καμία από αυτές τις ασχολίες δεν ήταν τόσο προσοδοφόρα όσο οι φυτείες ζαχαροκάλαμου της Καραϊβικής. Οι βαμβακοκαλλιέργειες στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ασύμφορες, καθώς το είδος του βαμβακιού που ευδοκιμούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες απαιτούσε πολύ μεγαλύτερη κατεργασία από την ποικιλία της Ινδίας.
Ο παγκόσμιος ανταγωνισμός της αγοράς καπνών πίεζε τις τιμές προς τα κάτω και επιπλέον οι Αφρικανοί συνέχισαν να αυξάνουν τις τιμές των δούλων. Την εποχή που οι Ηνωμένες Πολιτείες κέρδισαν την ελευθερία τους από τη Μεγάλη Βρετανία, το 1783, η δουλεία θεωρούνταν όλο και πιο μη πρακτική και μη συμφέρουσα.
Οι βουλευτές από ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες, που απέκτησαν πρόσφατα την ανεξαρτησία τους, συναντήθηκαν για να διαμορφώσουν το νέο Σύνταγμα, το 1787. Δυστυχώς οι βόρειες και οι νότιες πολιτείες διαφωνούσαν στο αν θα έπρεπε να συμπεριληφθούν οι δούλοι στην καταμέτρηση του πληθυσμού. Οι Βόρειοι αντιπρόσωποι επέμεναν ότι μόνο οι ελεύθεροι πολίτες θα μετρούνταν, αλλάζονταν την αναλογία προς όφελος της περιοχής τους. Οι Νότιοι απαιτούσαν να μετριούνται και οι δούλοι στην απογραφή, έτσι ώστε οι πολιτείες τους να δικαιούνται περισσότερους αντιπροσώπους. Το συνέδριο τελικά κατέληξε σε μια απόφαση που εξισορροπούσε τα συμφέροντα των περιοχών, αλλά απέφευγε εντελώς να χρησιμοποιήσει τον όρο δουλεία.
Η δυνατότητα χρήσης δούλων άλλαξε δραματικά το 1793, όταν ο Έλι Γούντι εφηύρε την εκκοκκιστική μηχανή. Παρ’ όλ’ αυτά η δουλεία αναπτυσσόταν πολύ αργά τη δεκαετία 1790-1800, πράγμα που οφειλόταν σε μεγάλο βαθμό στην απασχόληση των δούλων στην Αϊτή. Η Αϊτή ήταν μια γαλλική αποικία της Καραϊβικής, και στα 1790 παρήγε σχεδόν το μισό της παγκόσμιας παραγωγής ζάχαρης. Μια πολυαίμακτη επανάσταση διήρκεσε από το 1791-1804, που είχε αποτέλεσμα το θάνατο ή τον εκτοπισμό ολόκληρου του λευκού πληθυσμού.
Πολλοί από εκείνους τους πρόσφυγες πήγαν στις Ηνωμένες Πολιτείες, μεταφέρονταν ανατριχιαστικές ιστορίες για Αφρικανούς που διψούν για αίμα λευκών. Πολλές πολιτείες εθελοντικά τερμάτισαν τις εισαγωγές δούλων, φοβούμενοι ότι οι αδίστακτοι έμποροί δούλων θα πουλούσαν αιχμαλωτισμένους για δεύτερη φορά Αϊτινούς δούλους σε ανυποψίαστους Αμερικανούς. Προς το τέλος του 19ου αιώνα φαινόταν πως η δουλεία στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν πιθανόν να έχει ένα ήρεμο τέλος.
Φόβοι εξεγέρσεων των δούλων και οικονομικές επιπτώσεις της δουλείας πριν τις εκκοκκιστικές μηχανές ενθάρρυναν το Κογκρέσο ώστε να τερματίσει το εμπόριο δούλων από την 1η Ιανουαρίου 1808. Παρ’ ότι πολύ λίγοι Αφρικανοί εισήχθησαν λαθραία στις Ηνωμένες Πολιτείες μετά το 1808, η μελλοντική αύξηση προήλθε από αναπαραγωγή και όχι εισαγωγή. Αντίθετα, οι κοινωνίες των δούλων της Καραϊβικής και της Λατινικής Αμερικής συνέχισαν να στηρίζονται σε μια διαρκή ροή νέων δούλων, κυρίως επειδή ο ρυθμός θανάτων ξεπερνούσε το ρυθμό γεννήσεων σε αυτές τις αποικίες.
Στις δεκαετίες πριν από τον αμερικανικό Εμφύλιο Πόλεμο, ο πληθυσμός των δούλων ήταν όλο και πιο πολύ αφροαμερικανικός και ανέπτυξε μια κουλτούρα η οποία ήταν μια μοναδική μίξη αφρικανικής και αγγλοαμερικανικής φύσης.