Η δημιουργική ορμή που συνείχε τις μικρές κοινωνίες των πόλεων-κρατών κατά τον 7οπ.Χ. αιώνα δεν ήταν δυνατόν να μη βρει πρόσφορο έδαφος και στην αρχιτεκτονική. Τα οικοδομικά υλικά που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες πριν το 700π.Χ. ήταν κατά κύριο λόγο οι ωμές πλίνθοι πάνω σε λίθινο θεμέλιο για τους τοίχους, το ξύλο, το χόρτο ή τα καλάμια για τη στέγη. Ακόμα και στις περιπτώσεις που χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά σκληρότερο υλικό, η πέτρα, τούτο ήταν ακατέργαστο ή πολύ αδρά κατεργασμένο. Κατά το δεύτερο μισό του 8ου π.Χ. αιώνα έγινε φανερή μία τάση για μνημειωδέστερες κατασκευές. που όμως ο αποκλειστικός φορέας της έννοιας μνημειώδους … Συνεχίστε να διαβάζετε το Αρχιτεκτονική των πρώιμων ελληνικών χρόνων.