Η «Ανεξάρτητος Εφημερίς της Ελλάδος» είναι η μόνη εφημερίδα που ιδρύθηκε με πρωτοβουλία του εκδότη, χωρίς οικονομική στήριξη.
Η έκδοση της πραγματοποιήθηκε σε εποχή όπου από τα τέσσερα σημαντικά φύλλα του Αγώνα κυκλοφορούσε, μόνο το ένα, η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος», το επίσημο όργανο της Διοίκησης. Υπεύθυνος συντάκτης αρχικά ήταν ο Θεόκλητος Φαρμακίδης, αλλά μετά την παραίτηση του ορίστηκε ο Γεώργιος Χρυσίδης, προθυμότερος να συμπορεύεται με την πολιτική εξουσία, να υπακούσει στα κελεύσματα της.
Την ανεξαρτησία της «Ανεξαρτήτου Εφημερίδος της Ελλάδος» διακηρύσσει ο Π.Κ. Παντελής, Υδραίος ναυτικός το επάγγελμα, ο οποίος δεν ανήκε στους κύκλους της πολιτικής ή της λογιοσύνης. Υπήρξε γνώριμος της οικογένειας Κουντουριώτη, στα μέλη της οποίας συνήθιζε να παρέχει μικρές υπηρεσίες, όπως μεταφορά αλληλογραφίας, προφορικά μηνύματα κλπ. Τα στοιχεία που παρέχουν οι αρχειακές πηγές, αν και καταγράφουν τη σχέση του Π.Κ. Παντελή με τους αδελφούς Κουντουριώτη, δεν δημιουργούν υποψίες ότι η έκδοση της εφημερίδας έγινε με σκοπό να εξυπηρετηθούν τα προσωπικά συμφέροντα των Υδραίων πολιτικών. Απεναντίας, ο εκδότης στο προγραμματικό του κείμενο «Ειδοποίησις» ανακοινώνει τις προθέσεις του, σχετικά με τη γραμμή και τους στόχους της εφημερίδας, οι οποίοι είναι να γράφεται μόνο η αλήθεια.
Η «Ανεξάρτητος Εφημερίς της Ελλάδος» για τους πρώτους μήνες τουλάχιστον, στάθηκε ένα όργανο ανεξάρτητο, με βασική επιδίωξη την αντικειμενική πληροφόρηση. Απόλυτα σεβαστή η πρόθεση αυτή του εκδότη, μόνο που δεν είχε διάρκεια. Και τούτο, διότι από τη στιγμή που μεταφέρθηκε στην Αίγινα, όπου είχε την έδρα του εκεί ο Κυβερνήτης, ο Παντελής Κ. Παντελής, συντάσσεται με κάποιο τρόπο με την εξουσία. Η εφημερίδα που είχε διακριθεί για την οξύτατη κριτική της απέναντι στη «Γενική Εφημερίδα της Ελλάδος», απέναντι σε πρόσωπα ή θεσμούς της και σε συλλογικά σώματα, καθώς και για την παρουσίαση άρθρων και σχολίων, διατριβών με θέματα γενικού πολιτικού ενδιαφέροντος και ειδήσεων από τις τελευταίες στρατιωτικές εξελίξεις, καθώς ο Αγώνας έβαινε προς το τέλος του, προκρίνει τη συμπόρευση με τη Διοίκηση, ουσιαστικά με την εξουσία, δημοσιεύοντας νόμους, θεσπίσματα, επίσημα έγγραφα.
Ενδεχομένως ο Υδραίος εκδότης-ναυτικός πίστευε ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούσε να συμβάλλει στην κατασίγαση των παθών, που υπήρχαν ακόμα έντονα στα ελληνικά περιβάλλοντα, στη δημιουργία συνεπώς ομαλού πολιτικού βίου, μέσα στις προοιωνιζόμενες συνθήκες ελευθερίας. Για τον ίδιο λόγο δεν παύει να υπερασπίζεται, θεωρητικά τουλάχιστον, την ελευθερία του Τύπου.
Μικρή, βραχύβια εφημερίδα χωρίς ιδιαίτερη εμβέλεια, έπαιξε εν τούτοις το ρόλο της σε εποχή όπου οι τρεις σημαντικές εφημερίδες είχαν τερματίσει το βίο τους. Ενδιαφέρον δείγμα μιας έκδοσης που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, είχε σίγουρα τη θέση της, την αξία και τη σημασία της στο ελληνικό δημοσιογραφικό κίνημα αυτής της περιόδου. Αγαθές μοιάζουν οι προθέσεις του εκδότη, όπως καταγράφονται από τον ίδιο στο προγραμματικό του κείμενο. Οι προθέσεις αυτές, στο βαθμό που πραγματοποιήθηκαν, κρίθηκαν θετικά και από τους συγχρόνους.
Ο Ιωάννης Φιλήμων γράφοντας για την «Ανεξάρτητο Εφημερίδα» απηχεί τη γενικότερη εντύπωση που είχε προξενήσει την εποχή που κυκλοφόρησε: «Σύνθημα έφερεν την προτίμησιν της αλήθειας. Οι δημοτικοί την εχειροκρότησαν εις τας αρχάς ως επαγγελομένην τον ιερόν σκοποόν του να εξαλείψη, ή να μετριάση τα βράζοντα πα΄θη και τα ελαττώματα εκείνων όσοι διατελούν εις την πολιτικήν και την στρατιωτικήν υπηρεσίαν. Έγραψεν αλήθιεας πολλάς, και απετέλεσε τωόντι το να συσταλώσι τινές την δημοσιότηταν…»
Ο Παντελής Κ. Παντελής επιχείρησε αρκετά χρόνια αργότερα την επανέκδοση της εφημερίδας του. Το 1843, όταν το συνταγματικό θέμα βρισκόταν σε μεγάλη ένταση και οξύτητα, ξαναμπήκε στη μαχόμενη δημοσιογραφία και κυκλοφόρησε φύλλο με τον ίδιο τίτλο «Ανεξάρτητος Εφημερίς της Ελλάδος», μέσα από το οποίο αγωνίστηκε υπέρ της παραχώρησης Συντάγματος.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών