Ο Βιργίλιος εγκατέλειψε τη Ρητορική και επιδόθηκε στην Ποίηση. Ήδη από την εφηβική του ηλικία έγιναν ευρύτερα γνωστά σπουδαία ποιήματα του. Το πρώτο του ποίημα αναφερόταν σε κάποιο περιπλανώμενο ληστή ονόματι Βαλλίστα. Ακολουθεί μια μακρά σειρά ποιημάτων, αναφέρονται τα: Καταλεπτόν Πριάπεια, Επιγράμματα, Σκληρές, Κείρις, Κουνούπι, ως πρωτόλεια του ποιητή. Τα περισσότερα από αυτά συμπεριελήφθησαν στη συλλογή του με τίτλο Appendix Vergiliana. Ακόμη έγραψε τα Βουκολικά ή Εκλογές, τα Γεωργικά, την Αινειάδα. Η Αινειάδα είναι το σημαντικότερο έργο του ποιητή. Είναι το έπος του ρωμαϊκού πολιτισμού. Από το έτος 30 μέχρι το 19π.Χ., ένδεκα ολόκληρα χρόνια, ο ποιητής είναι καταπιασμένος συνέχεια με τη σύνθεση του έπους του Αινεία.
Αινειάδα
Τραγουδάω τα όπλα και τον άνδρα, που πρόσφυγας σαν αρχηγός απ’ τις ακτές της Τροίας σύμφωνα με τη μοίρα ήρθε στην Ιταλία και μάλιστα στ’ ακρογιάλια του Λαβινίου, αφού ταλαιπωρήθηκε πολύ εκείνος και στη στεριά και το πέλαγος από τη δύναμη των θεών για τη μνησίκακη οργή της εξαγριωμένης Ήρας, κι αφού ακόμα έπαθε πολλά στον πόλεμο, ώσπου να χτίσει την πόλη και να βάλει τους θεούς μέσα στο Λάτιο, από όπου το έθνος των Λατίνων και οι Αλβανοί πρόγονοι και τα τείχη της υψηλής Ρώμης. Μούσα, θύμισε μου τις αιτίες, ποιο θεϊκό θέλημα παραμελήθηκε ή από τι λυπημένη η βασίλισσα των θεών έσπρωξε τον ξακουστό για τη ευσέβεια του άνδρα να μπει σε τόσες συμφορές, τόσους κινδύνους να αναλάβει. Να υπάρχει τάχα τόση μεγάλη οργή στις ψυχές των επουρανίων;
Ήταν μια πόλη αρχαία (την κατείχαν Τύριοι άποικοι), η Καρχηδόνα, μακριά απέναντι από την Ιταλία και τις εκβολές του Τίβερη, πλούσια σε αγαθά και τραχύτατη στις ασχολίες του πολέμου, αυτή μόνο απ’ όλες τις μεγάλες χώρες λένε πως περιποιήθηκε η Ήρα, αφού έβαλε σε δεύτερη μοίρα τη Σάμο.
Εκεί ήταν τα όπλα της, εκεί το άρμα της υπήρχε, αυτήν πλέον από τότε η θεά και προσπαθεί και την ευνοεί να γίνει βασίλειο για τα έθνη, αν κάπως οι μοίρες το επιτρέψουν.
Αλλ’ όμως είχε ακούσει να λένε, ότι θα βγει γόνος από το αίμα το τρωικό, που θα ανατρέψει κάποτε τις τυριακές ακροπόλεις και ότι από αυτόν θα προέλθει λαός με πλατιά εξουσία περήφανος από τον πόλεμο για εξαφάνιση της Λιβύης. Έτσι όρισαν οι μοίρες.
Αυτό το φόβο έχοντας η Κρονία και θυμούμενη τον παλιό τον πόλεμο, που πρώτη αυτή είχε κάμει κοντά στην Τροία για τους αγαπητούς της Αργίτες – γιατί ακόμα δεν είχαν σβήσει απ’ την ψυχή της οι αιτίες της οργής και οι σκληροί πόνοι, παραμένει απωθημένη στο βάθος του νου η κρίση του Πάρη και η αδικία για την καταφρονημένη ομορφιά και το μισητό γένος των Τρώων και οι τιμές του αρπαγμένου Γανυμήδη.
Αναμμένη απ’ αυτά η Ήρα τους ταλαιπωρημένους επάνω σ’ όλο το πέλαγος Τρώες, τα λείψανα των Δαναών και του σκληρού Αχιλλέα, απομάκρυνε μακριά από το Λάτιο, που για πολλά χρόνια συρμένοι από τη μοίρα πλανιόταν σ’ όλες τις θάλασσες. Τόσο πολύ δύσκολο ήταν να χτιστεί το Ρωμαϊκό έθνος!…
Πηγή: Αινείας, Βιργίλιος, https://www.papadimasbooks.gr