Όταν άρχισε να συγκροτείται η αυτοκρατορία του Τσιν Σι Χουάνγκ Τι, η Κίνα είχε ήδη ιστορία χιλιάδων χρόνων, περίπου από τον 5ο π.Χ. αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι. Οι πρώτες αγροτικές κοινωνίες της Κίνας εμφανίζονται στο βόρειο εύκρατο τμήμα του Κίτρινου Ποταμού (Χουάνγκ Χε) και του Γαλάζιου Ποταμού (Γιανγκτσέ). Σε εκείνες τις περιοχές το ασβεστοπηλώδες έδαφος αποδείχτηκε εξαιρετικά γόνιμο και εύφορο για καλλιέργεια ακόμα και σε περιόδους κακών καιρικών συνθηκών. Οι πρώτες αγροτικές κοινωνίες της Κίνας ήταν προϊόν εξέλιξης των ιθαγενών.
Γιανγκσάο
Η κοινωνία που δημιουργήθηκε ονομάστηκε Γιανγκσάο, από το όνομα ενός χωριού στην περιοχή Χενάν, όπου βρέθηκαν πρώτη φορά εκατοντάδες πέτρινα οικιακά σκεύη. Οι πληθυσμοί Γιανγκσάο καλλιεργούσαν όλα τα είδη δημητριακών, μεταξύ των οποίων και διάφορες ποικιλίες κεχριού, καθώς ήταν ανθεκτικό σε περιόδους ξηρασίας και αποτελούσε βασική τροφή. Η διατροφή τους συμπληρωνόταν με χόρτα και μούρα, αλλά και με το κυνήγι. Τα πιο συχνά θηράματα ήταν τα άγρια βοοειδή, τα ελάφια και τα άλογα. Οι ίδιοι εξέτρεφαν χοίρους, αλλά και σκύλους για διατροφικούς λόγους. Τέλος, το ψάρι είχε και αυτό μια θέση στο διαιτολόγιο τους.
Οι Γιανγκσάο ασχολούνταν με την γεωργία, αλλά κατά περίοδους μετακινούνταν καθώς αποψίλωναν εκτάσεις, είτε κόβοντας τα δέντρα είτε καίγοντας τα. Οι γεωργοί Γιανγκσάο ζούσαν σε απομονωμένες φάρμες, αλλά και σε χωριά όπως το Μπάνπο στην επαρχία Σαανσί.
Από το 3000π.Χ. περίπου τα χωριά και οι οικισμοί άρχιζαν να αποκτούν μόνιμο χαρακτήρα, γεγονός που υποδηλώνει ότι σασκούναν μια μορφή γεωργίας πιο σταθερή από την προηγούμενη. Το κεχρί συνέχισε να αποτελεί βασικό διατροφικό προϊόν, αλλά πλέον προστέθηκε και το ρύζι που προερχόταν από τις περιοχές της νοτιανατολικής Ασίας. Επίσης, άρχισαν να εκτρέφουν και άλλα είδη ζώων, όπως η κατσίκα, το βόδι και το νεροβούβαλο.
Λουνγκσάν
Οι πολιτισμοί που το 2000π.Χ. δηλαδή την Εποχή του Χαλκού, καθιέρωσαν την ηγεμονία τους στις περιοχές της κεντρικής Κίνας προέρχονταν από τον πολιτισμό Λουνγκσάν. Τρεις δυναστείες Σία, Σανγκ και Τσου διαδέχονταν η μία την άλλη στην κυβέρνηση του απέραντου κινεζικού εδαφους. Η αρχαιότερη από αυτές είναι η δυναστεία των Σία, άμεση απόγονος των Λουνγκσάν της επαρχίας Χενάν. Ιδρύθηκε το 2205π.Χ. από τον Γιου και έμεινε στην εξουσάι ως τον 16ο π.Χ. αιώνα, οπότε ανατράπηκε από τους Σανγκ, κληρονόμους του πολιτισμού των Λουνγκσάν της επαρχίας Σαντόνγκ, οι οποίοι διατήρησαν την ηγεμονική υπεροχή τους ως τον 11ο π.Χ. αιώνα.
Οι Τσου, απόγονοι των Λουνγκσάν της Σαανσί, εγκαταστάθηκαν στα ανατολικότερα εδάφη. Η δική τους ηγεμονία κράτησε, τουλάχιστον τυπικά, ως την ίδρυση της αυτοκρατορίας. Το 770π.Χ. κάποιοι επαναστάτες υποτελείς λεηλάτησαν την πρωτεύουσα Χάο, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο βασιλιάς Τσου να μετακινηθεί ανατολικότερα και να ιδρύσει μια νέα πρωτεύουσα στη Λουογιάνγκ. Το γεγονός αυτό σηματοδότησε την επονομαζόμενη περίοδο των Ανατολικών Τσου.
Εκείνη τη εποχή εμφανσιτηκαν τα πρώτα αντικείμενα από μπρούντζο, νεφρίτη και τα πρώτα κεραμικά. Επιπλέον, άρχισε να αναπτύσσεται η γραφή όπως επιβεβαιώνεται από σύμβολα χαραγμένα, τα οποία βρέθηκαν σε οστά που χρησιμοποιούνταν σε θρησκευτικές τελετές, αφιερωμένες στους προγόνους.
Επρόκειτο σαφέστατα για πολεμική κοινωνία, η οποία εφάρμοζε μαζικές ανθρωποθυσίες στους ηττημένους πληθυσμούς. Ζούσαν σε οχυρωμένες τοποθεσίες με κτίρια και κέντρα θρησκευτικής λατρείας. Η πολιτική τους οργάνωση τοποθετούσε το βασιλιά στην κορυφή, ο οποίος ήταν ταυτόχρονα θρησκευτικός και πολιτικός ηγέτης, πολεμιστής και διοικητής. Όλες οι εξουσίες ήταν συγκεντρωμένες στο πρόσωπό του. Η κοινωνία διαχωρίστηκε στους ευγενείς και τους αγρότες, Η θρησκεία βασιζόταν στη λατρεία των προγόνων και σε μια θεότητα που σχετιζόταν με τον ουρανό και ονομαζόταν Σανγκντί.
Ο μπρούντζος της Κίνας
Ο άνθρωπος άρχισε να χρησιμοποιεί τον μπρούντζο όταν ο πολιτισμός τους είχε φτάσει σε ένα αρκετά εξελιγμένο επίπεδο. Η επεξεργασία του απαιτεί σταθερές και καλά οργανωμένες κοινότητες, καθώς και σαφή διαχωρισμό των εργασιών ώστε οι τεχνίτες να μπορούν να αφιερώσουν χρόνο και ενέργεια στο επάγγελμά τους.
Στην Κίνα, οι πρώτες τέτοιες κοινότητες παρουσιάστηκαν περίπου στα μισά της 2ης χιλιετίας π.Χ., στην εύφορη κοιλάδα του Κίτρινου Ποταμού. Αρχικά, κατασκευάστηκαν από μπρούντζο όλα τα αντικείμενα που μέχρι τότε φτιάχνονταν από πηλό (κύπελλα, λεκάνες, κανάτες) ή από πέτρα (μαχαίρια, τσεκούρια). Με την πάροδο του χρόνου, όταν οι τεχνίτες βελτιστοποίησαν την τεχνική τους, άρχισαν ττνα καασκευάζονται διάφορα αντικείμενα υψηλού επιπέδου. Για τη δημιουργία τους χρξσιμοποίησαν τον χαλκό και τον μπρούντζο μαζί. Εκτός από τα αντικείμενα καθημερινή χρήσης και τα όπλα, παράγονταν και περίτεχνα διακοσμητικά σκεύη, τα οποία χρησιμοποιούνταν σε διάφορες θρησκευτικές τελετές.
Τα μπρούντζινα των Σία, δεν ήταν διακοσμημένα. Κατασκευάζονταν μετην τεχνική της αμαλγαμάτωσης και όχι της σφυρηλάτησης, όπως γινόταν σε άλλα μέρη του κόσμου, ενώ η χύτευση γινόταν σε καλούπια από άργιλο. Η συγκεκριμένη τεχνική απαιτούσε την κατασκευή φούρνων πολύ υψηλών θερμοκρασιών, καθώς και τεράστιες ποσότητες ακατέργαστου υλικού.
Τα μπρούντζινα των περιόδων των Σανγκ και Τσου έχουν να επιδείξουν καλοσχεδιασμένες διακοσμήσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν με την μέθοδο της χαρακτικής στο εσωτερικό του εκμαγείου, πριν από το ψήσιμό του. Παράγονταν διάφορα τελετουργικά μικροαντικείμενα, αγγεία με τη μορφή ανθρώπων και ζώων, τσεκούρια θυσιών, καμπάνες για ιερατεία και άλλα. Τα διακοσμητικά θέματα που συναντώνται συχνότερα είναι η μάσκα της τίγρης και του δράκου. Σπανιότερες είναι οι σύντομες επιγραφές που έχουν βρεθεί.
Με πληροφορίες από: nationalgeographic