Οι χωρικοί της Κρήτης ήταν υποχρεωμένοι να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους όχι μόνο στους φεουδάρχες, αλλά και στο δημόσιο, για την κατασκευή και συντήρηση των φρουρίων και των άλλων οχυρωματικών έργων, για τη φύλαξη των παραλίων και για την επάνδρωση των πολεμικών πλοίων της Βενετίας. Υπόχρεοι σε αγγαρείες ήταν όλοι οι άνδρες από 14-60 ετών και οι γυναίκες κάθε ηλικίας.
Από όλες αυτές τις υποχρεωτικές υπηρεσίες, η αγγαρεία της θάλασσας ήταν η πιο σκληρή. Η εξαντλητική υπηρεσία της κωπηλασίας, η άθλια διατροφή, οι επιδημικές ασθένειες, που μάστιζαν κυρίως τους ναυτικούς, οι πολυάριθμοι κίνδυνοι της θάλασσας και τόσα άλλα συνεπακόλουθα δεινά είχαν δημιουργήσει στους χωρικούς της Κρήτης ένα αίσθημα φρίκης και αποστροφής. Η αγγαρεία της θάλασσας ισοδυναμούσε σχεδόν με θανατική καταδίκη.
Υπήρχαν δύο είδη υπηρεσιών στις γαλέρες: οι μαχητές και οι κωπηλάτες. Των τελευταίων η αγγαρεία ήταν απίστευτα σκληρή. Ήταν υποχρεωμένοι να κωπηλατούν δεμένοι στους πάγκους με αλυσίδες, με τη συνεχή απειλή του μαστιγίου. Σε κάθε χωριό υπήρχαν κατάλογοι των υπόχρεων σε αγγαρείες. Από τους καταλόγους αυτούς γινόταν με κλήρωση στρατολογία των γαλεωτών, που έπρεπε να έχουν ηλικία 18-50 ετών.
Η αντίδραση των χωρικών ήταν φυσική και δικαιολογημένη. Η απείθεια στις διαταγές των Αρχών και η φυγή στα όρη ή στα ξερονήσια γύρω από την Κρήτη ήταν συνηθισμένο φαινόμενο. Αναφέρονται στις πηγές ακόμη και αυτοκτονίες των απελπισμένων αυτών ανθρώπων.
Η αποστροφή των χωρικών και ο φόβος της θαλάσσιας αγγαρείας οδήγησαν σιγά σιγά στην εισαγωγή και καθιέρωση του θεσμού των αντισκάρων, δηλαδή των αντικαταστατών. Όποιος δεν ήθελε ή δεν μπορούσε να υπηρετήσει στις γαλέρες μπορούσε να βρει έναν αντικαταστάτη, που θα αναλάμβανε να υπηρετήσει για λογαριασμό του έναντι αρκετά μεγάλης αμοιβής. Τολμηροί και επικίνδυνοι καιροσκόποι οι αντισκάροι εκμεταλλεύονταν τους δύστυχους χωρικούς που πλήρωναν τα πάντα για να αποφύγουν την αγγαρεία της θάλασσας.
Αλλά τους χωρικούς δεν τους εκμεταλλεύονταν μόνοι οι αντισκάροι. Οι φεουδάρχες φρόντιζαν να εξασφαλίσουν στους φυγάδες την ατιμωρησία για να τους έχουν πλήρως υποταγμένους στην υπηρεσία τους.
Ο θεσμός των αντισκάρων αποδείχθηκε επιζήμιος για τη οικονομία των χωρικών της Κρήτης και για την ισχύ του ναυτικού της Βενετίας. Ακριβώς γι’ αυτό πολλοί Προβλεπτές πρότειναν την κατάργηση του θεσμού των αντισκάρων, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Ο θεσμός ίσχυσε μέχρι το τέλος της Βενεντοκρατίας. Το χωριό Αντισκάρι της Κρήτης πιθανότατα πήρε το όνομα του από τους αντισκάρους της Βενετοκρατίας.
Με πληροφορίες από: Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών