Αίγυπτος

Η χώρα, η οποία πρώτη παρουσιάζεται να οργανώνεται σε σταθερή κυβέρνηση και να συγκροτεί κράτος και μάλιστα διηνεκές, είναι η Αίγυπτος. Η Αίγυπτος από περίπου το 4000 π.Χ. είναι κράτος με Φαραώ, δηλαδή με κεντρικό ηγεμόνα, με βασιλέα, και διοικείται ενιαία από αυτούς τους Φαραώ από αλλεπάλληλες δυναστείες.

Ο τρόπος διοίκησης της Αιγύπτου θεωρείται πετυχημένος λόγω της ικανότητας του προσαρμόζεται στις συνθήκες του ιδιαίτερου και αφιλόξενου, σε τρίτους, περιβάλλοντος της Κοιλάδας του Νείλου, τις εξελιγμένες αγροτικές μεθόδους, καθώς και της εκμετάλλευσης του «δέλτα» του. Οι προβλέψιμες πλημμύρες του Νείλου, οι οποίες σε συνδυασμό με τους μουσώνες -χαρακτηριστικών καιρικών φαινομένων της περιοχής- οι οποίοι προσέδιδαν διπλούς ετήσιους εποχιακούς κύκλους και η ελεγχόμενη άρδευση της εύφορης κοιλάδας παρήγαγε αφθονία προϊόντων, το οποίο επέφερε πυκνό πληθυσμό με κοινωνική ανάπτυξη και εξελιγμένο πολιτισμό.

Το πλεόνασμα πόρων βοηθούσε την διοίκηση της κοιλάδας και της γύρω ερήμου να ενθαρρύνει την πρώιμη ανάπτυξη ενός αυτόνομου και ιδιαίτερου συστήματος γραφής, την οργάνωση συλλογικών κατασκευών και αγροτικών προγραμμάτων, το εμπόριο με τις γύρω περιοχές και να δημιουργήσει έναν στρατό προορισμένο να αντιμετωπίζει εγχώριους και εξωτερικούς εχθρούς.

Η γραφειοκρατία του διοικητικού συστήματος, η οποία κατέστησε τους γραφείς υψηλή, κοινωνικά, τάξη, θρησκευτικοί ηγέτες και διοικητικοί αξιωματούχοι υπό τον έλεγχο του Φαραώ ενθάρρυναν και οργάνωναν αυτές τις δραστηριότητες ενώ ο ίδιος ο Φαραώ διασφάλιζε τη συνεργασία και την ενότητα του Αιγυπτιακού λαού.

Στην περιοχή της Εγγύς και Μέσης Ανατολής ο πόλεμος ήταν κατάσταση, διότι λαοί έρχονταν, συγκρούονταν, συνέτριβαν προηγούμενους, άλλοι ενσωματώνονταν στους καινούργιους ή ζούσαν παραλλήλως με τους καινούργιους λαούς. Η Αίγυπτος, όμως, απετέλεσε ένα ενιαίο κράτος, μια ενιαία κοινωνική ομάδα, από το περίπου 4000 π.Χ. τουλάχιστον, και ήταν αρκετά ασφαλής διότι δεν είχε να αντιμετωπίσει ισχυρούς εχθρούς, επειδή περιβάλλεται από τη Μεσόγειο στα βόρεια, την Ερυθρά Θάλασσα στα ανατολικά της και στα δυτικά της είναι η Σαχάρα, η οποία λειτουργεί σαν ανάχωμα σε πιθανό επιτιθέμενο, στο δε νότο της η είσοδος για την Αίγυπτο θα περνούσε μέσα από τις ροές του Νείλου, αλλά ο Νείλος έχει αλλεπάλληλους, άγριους καταρράκτες οι οποίοι δεν επιτρέπουν την εύκολη είσοδο προς την Αίγυπτο.

Είναι χαρακτηριστικό ότι, στο πέρασμα των χρόνων, εχθροί ήρθαν με άλογα και άρματα και συνέτριψαν την άμυνα των Αιγυπτίων οι οποίοι δυσκολεύτηκαν να τους απωθήσουν. Η Αίγυπτος κατακτήθηκε απ’ τους Πέρσες γύρω στο 500 π.Χ., από τους Έλληνες (Μακεδόνες) γύρω στο 300 π.Χ., και από τους Ρωμαίους γύρω στο 30 π.Χ.

Στην περιοχή της Μεσοποταμίας, στην περιοχή της σημερινής ανατολικής Τουρκίας λαοί παράγουν, δημιουργούν ένοπλους πολεμιστές από τους οποίους οι φοβερότεροι θεωρούνται οι Ασσύριοι, οι οποίοι θα επιτεθούν στην Αίγυπτο, όπως και οι Βαβυλώνιοι, οι Υξώς και άλλοι λαοί. Οι Ασσύριοι ήταν ένας λαός που έζησε περίπου παράλληλα με τους Βαβυλωνίους και θεωρούνταν οι φρικτότεροι πολεμιστές, ήταν αιμοδιψείς και χρησιμοποιούσαν μεθόδους ανήκουστης βίας. Αναπτύχθηκαν γύρω στο 2000π.Χ.-1800 π.Χ. και η πορεία τους κράτησε για μεγάλο διάστημα. Δημιούργησαν και αυτοκρατορία, την Ασσυριακή αυτοκρατορία, η οποία ανταγωνιζόταν επάξια την Αίγυπτο. Στο 1800 π.Χ. οι Ασσύριοι χρησιμοποιούσαν το άλογο και για πολεμικούς σκοπούς.

Η χρήση του αλόγου για πολεμικούς σκοπούς θα φέρει αλλαγές σε όλο το σύστημα του αναπτυσσόμενου αυτού γεωργικού κόσμου, μάλιστα η χρήση δίτροχων αρμάτων μάχης που χρησιμοποίησαν κάποιοι λαοί της περιφέρειας της Μεσοποταμίας, όπως οι Υξώς, χρησιμοποιούν σύζυγα άλογα, πολλές φορές και διπλά άλογα, και στην ουσία ήταν τα άρματα μάχης της εποχής, δηλαδή κάτι αντίστοιχο με τα τανκς που έχουμε σήμερα.