Ένα από τα σοβαρά προβλήματα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας τον 7ο αιώνα ήταν οι επιθέσεις των Αβάρων. Οι Άβαροι και οι Σλάβοι, άλλοτε μαζί άλλοτε χώρια, περνούν τα σύνορα του Δούναβη και επιχειρούν επιδρομές σε όλες τις περιοχές από τα παράλια της Αδριατικής Θάλασσας και από τον Δούναβη μέχρι τη νότια Πελοπόννησο ακόμη και μέχρι την Κρήτη. Η βόρεια χερσόνησος του Αίμου και πιο συγκεκριμένα η Ιστρία, η Δαλματία, η Μοισία δέχονται επιδρομές Αβαροσλάβων που καταλαμβάνουν σημαντικές πόλεις: Σιγγιδών (σημερινό Βελιγράδι), Ναϊσσός (σημερινή Νις), Σαρδική (σημερινή Σόφια).
Πολλοί από τους Σλάβους που εισέβαλαν στη βόρεια χερσόνησο του Αίμου εγκαταστάθηκαν εκεί ιδρύοντας σταδιακά πρωτόγονες αγροτικές κοινότητες. Αλλά και στην κυρίως Ελλάδα (Μακεδονία, Στερεά Ελλάδα, Πελοπόννησο) εγκαταστάθηκαν κατά την εποχή αυτή, δηλαδή κατά τις πρώτες δεκαετίες του 7ου αιώνα, σλαβικές ομάδες, αλλά ήταν ολιγάριθμες και δεν ήταν δυνατόν να μεταβάλουν την εθνολογική εικόνα της ελληνικής χερσονήσου.
Ο Αδαμάντιος Αδαμαντίου γράφει για το σλαβικό ζήτημα: «Είναι αλήθεια ότι από τότε έμειναν στην Ελλάδα, στη Στερεά και ιδίως στην Πελοπόννησο αρκετοί Σλάβοι. Οι Βυζαντινοί όμως Αυτοκράτορες εργάστηκαν με επιμονή επί αιώνες να τους καθυποτάξουν και να τους εξελληνίσουν. Μετά τρεις αιώνες από την εποχή της εγκαταστάσως τους, τον 10ο αιώνα πολύ λίγοι Σλάβοι υπήρχαν στα νότια της χερσονήσου του Αίμου. Και το γεγονός αυτό της συγχωνεύσεως των Σλάβων δείχνει πόσο μεγάλη ήταν η δύναμη και η ζωτικότητα της Ελληνικής φυλής».
Το 617 οι Άβαροι λεηλατώντας έφτασαν μέχρι την Κωνσταντινούπολη. Ο Ηράκλειος αποφάσισε να συναντηθεί με τον Χαγάνο των Αβάρων για να λύσει το πρόβλημα αυτό οριστικά. Καθώς πήγαινε στην Ηράκλεια της Θράκης, όπου είχε ορισθεί η συνάντηση, ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας πληροφορήθηκε ότι του είχαν στήσει ενέδρα. Με δυσκολία γλύτωσε. Οι Αβάροι μετά από αυτή την αποτυχία τους κατέστρεψαν τα πάντα και έφυγαν.
Ο Ηράκλειος, δεδομένου του κινδύνου των Περσών, αποφασίζει να εκστρατεύσει εναντίον τους. Ο αρχηγός των Περσών Χοσρόης, συλλαμβάνει ένα σχέδιο αντιπερισπασμού: αφού συνεννοήθηκε με τους Αβαροσλάβους έστειλε στρατό κατά της Κωνσταντινούπολης, η οποία πολιορκείται τώρα (626) από όλους μαζί (Αβαροσλάβους και Πέρσες).
Η Κωνσταντινούπολη αντιμετωπίζει μεγάλο κίνδυνο γιατί ο Ηράκλειος βρίσκεται πολύ μακριά.Την περιφρούρηση και την άμυνα της πόλης είχαν αναλάβει ο πατριάρχης Σέργιος, ο οποίος κρατώντας τη εικόνα της Θεοτόκου περιερχόταν στις επάλξεις και εμψύχωνε τους στρατιώτες και ο πρωθυπουργός (μάγιστρος) Βώνος. Συγχρόνως ο Ηράκλειος έστειλε 12.000 άνδρες για να ενισχύσει την άμυνα.
Οι Άβαροι, με αρχηγό τον Χαγάνο, ζητούν με αυθάδεια να τους παραδοθεί η Κωνσταντινούπολη. Οι υπερασπιστές της πρωτεύουσας με περιφρόνηση αποκρούουν τις προτάσεις και αμύνονταν με όλες τους τις δυνάμεις. Η πολιορκία κράτησε ένα μήνα. Τέλος, ο βυζαντινός στόλος κατόρθωσε να καταναυμαχήσει και να καταβυθίσει τα μονόξυλα των Αβάρων και των συμμάχων τους Σλάβων. Έτσι μετά την ήττα τους οι βάρβαροι αναγκάστηκαν να λύσουν την πολιορκία και να φύγουν. Η Κωνσταντινούπολη σώθηκε από το μεγάλο κίνδυνο.
Η ναυμαχία έγινε κοντά στην Παναγία των Βλαχερνών στον Κεράτιο Κόλπο και γι΄ αυτό ο λαός απέδωσε τη νίκη στην Υπερμάχο Στρατηγό Θεοτόκο, η οποία τους βοήθησε σε όλη τη διάρκεια της πολιορκίας. Γι΄ αυτό εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους συγκεντρώθηκαν στην Εκκλησία των Βλαχερνών και έψαλλαν όρθιοι όλη τη νύχτα τον Ακάθιστο Ύμνο.